Θέλω να παραδεχτώ ειλικρινά - ποτέ δεν αγάπησα να σκάβω στη γη. Οι παιδικές αναμνήσεις από τη δουλειά στους κήπους με κάνουν να τρέμω - ζέστη, έντομα και πόνος στην πλάτη. Ακριβώς τότε αποφάσισα - αυτό είναι! Κανένας ντομάτες και πατάτες! Ούτε λουλούδια θα βάλω! Αλλά με την πάροδο του χρόνου μου ήρθε η επιθυμία να βάλω μερικούς κάκτους στο περβάζι… Αγοράζοντας κάκτους, παρατήρησα την ποικιλία των παχύφυτων, που είναι εύκολα στη φροντίδα και δημιούργησα μια σύνθεση από διάφορα είδη. Μετά από λίγο καιρό ήθελα κισσό, και μετά φίκους, και έτσι άρχισαν όλα.
Η μανία μου περιοριζόταν μόνο από τις συχνές μετακομίσεις, αφού η μετακόμιση με φοινίκες σε κάδους δυσκολεύει τα πράγματα…
Έτσι, χρόνο με το χρόνο, τιθάσευα το πάθος μου, ονειρευόμενη τη φωλιά μου, όπου οι
