با این نکته آغاز می‌کنم که پیاز وحشی چاشتی به وفور در نقاط خالی و حاشیه‌های جنگل‌های شمال آمریکا، خاک‌های سنگی آسیای مرکزی، اروپا و حتی در کامچاتکا رشد می‌کند و مناطق وسیعی را با گل‌های بنفش-لاوندی و سبز زمردی خود پوشش می‌دهد.
ساقه‌های سبز و تیغه‌ای این گیاه اولین چیزی هستند که از زیر برگ‌های سال گذشته بیرون می‌زنند. در دوران قبل از سوپرمارکت، جوانه‌های چاشتی شمالی‌ها را از کمبود ویتامین و سرماخوردگی نجات می‌دادند. به‌علاوه، پیاز چاشتی (که به آن اسکوردا و ریزانیز نیز می‌گویند) نخستین پیازی بود که به عنوان پیاز اتاقی برای گوجوریزه کشت شد. این گیاه چند ساله با ریشه‌ای نسبتاً کوچک است و بنابراین در گلدان روی لبه پنجره به مدت حداقل پنج سال محصول می‌دهد.
ترکیب شیمیایی چاشتی
ساقه‌های چاشتی شامل عناصر ماکرو زیر هستند:
- پتاسیم – ۲۹۶ میلی‌گرم
- کلسیم - ۹۲ میلی‌گرم
- منیزیم - ۴۲ میلی‌گرم
- سدیم - ۳ میلی‌گرم
- فسفر - ۵۸ میلی‌گرم
عناصر میکرو در چاشتی:
- آهن – ۱.۶ میلی‌گرم
- منگنز – ۳۷۳ میکروگرم
- مس – ۱۵۷ میکروگرم
- سلنیوم – ۰.۹ میکروگرم
- روی – ۰.۵۶ میلی‌گرم
ویتامین‌ها در چاشتی:
- بتا-کاروتن – ۲۱۸ میکروگرم
- تیامین یا ویتامین B1– ۰.۰۷۸ میلی‌گرم
- ریبوفلاوین یا ویتامین B2- ۰.۱۱۵ میلی‌گرم
- ویتامین B3 یا ویتامین PP – ۰.۶۴۷ میلی‌گرم
- ویتامین B5 – ۰.۳۲۴ میلی‌گرم
- ویتامین B6 – ۰.۱۳۸ میلی‌گرم
- ویتامین B9 – ۱۰۵ میکروگرم
- اسید اسکوربیک یا ویتامین C – ۵۸.۱ میلی‌گرم
- ویتامین K – ۲۱۲.۷ میکروگرم
- کولین یا ویتامین B4 – ۵.۲ میلی‌گرم
خواص و فواید چاشتی
یکی از خواص شگفت‌انگیز چاشتی تأثیر ویرانگر روغن‌های اساسی آن بر پوشش سلول‌های پاتوژن (سلول‌های سرطانی، باکتری‌ها و ویروس‌ها) است. جوانه‌های سبز این پیاز منبع فیبرهای غذایی با طول کوتاه هستند که روده ما را پاکسازی می‌کنند. مانند هر نوع دیگر پیاز، حاوی آنتی‌بیوتیک‌های طبیعی به نام فیتون‌سید است.
طعمی که چاشتی دارد، نسبت به پیاز سفید ظریف‌تر و تندتر است. عطر آن غنی‌تر و معطرتر است و برای سالادها و املت‌ها ایده‌آل می‌باشد. با توجه به قیمت بالای آن، به پرورش این گیاه در گلدان فکر کنید. برای یاد گرفتن چگونگی کاشت چاشتی از دانه‌ها، مطلب چگونه چاشتی را روی لبه پنجره پرورش دهیم را بخوانید.
