در جستجوی اطلاعاتی درباره گیاه برگ‌بو، با توصیه‌ای برای خیساندن بذرهای سخت‌جوانه‌زنی در اپین مواجه شدم. بنابراین، سوالاتی درباره ترکیب، ایمنی و کارایی اپین برایم پیش آمد.
ابتدا کمی شیمی: اپین از اپی‌براسینولید تشکیل شده است، ماده‌ای که ظاهراً غیرسمی است. این ماده نوعی براسینوستروئید محسوب می‌شود.
براسینوستروئید هورمونی گیاهی است که به سیستم ایمنی گیاه کمک می‌کند تا در شرایط استرس‌زا مانند سرمازدگی، خشکسالی، بیماری و موارد دیگر به طور طبیعی عمل کند. این ماده یک فیتوستروئید و تطبیق‌دهنده است که مقاومت موجود زنده را افزایش داده و محرک رشد محسوب می‌شود.
این آنزیم در هر سلول گیاهی، به میزان بسیار کم، وجود دارد.
اپی‌براسینولید مورد استفاده در اپین به صورت مصنوعی تولید شده و با هورمون طبیعی گیاه برابر است. تولیدکننده اپین مدعی است که این ماده باعث کاهش تجمع فلزات سنگین و رادیونوکلئیدها در مناطقی می‌شود که گیاه در معرض آلودگی قرار گرفته است. همچنین، این محصول از گیاهان در برابر عفونت محافظت کرده و می‌تواند جایگزینی برای آفت‌کش‌ها باشد.
نیازی به نوشتن دستورالعمل استفاده نیست؛ تمام جزئیات روی بسته‌بندی ذکر شده است.
در یکی از نظرات خواندم که اپین توت‌فرنگی را از بیماری «پای سیاه» (که برای من دشمن شماره یک است) محافظت کرده است. با این حال، نویسنده این نظر اصرار دارد که باید هر روز و به‌صورت مادام‌العمر از اپین استفاده شود، نه فقط طبق دستورالعمل.
محلول آماده اپین بیش از ۲ روز دوام ندارد.
یک توصیه دیگر: از محلول‌پاشی در جاهایی که نور مستقیم خورشید وجود دارد خودداری کنید، زیرا این ماده در برابر اشعه ماوراءبنفش تخریب می‌شود.
باغبانان با تجربه همچنین به نکاتی منفی در مورد استفاده از اپین اشاره می‌کنند: گیاهان به سرعت به این ماده عادت کرده و سلول‌ها دیگر فیتوستروئیدهای خود را تولید نمی‌کنند. جایگزینی برای اپین وجود دارد که به نام سیرکون شناخته می‌شود.
اقدامات احتیاطی برای کار با اپین کمی نگران‌کننده است: تنها با دستکش کار کنید، بعد از کار صورت خود را شسته و دهان خود را بشویید، ظرف محلول را بسوزانید یا با آهک کلردار بشویید…
استفاده از این محرک بر عهده شماست.
