شنبلیله، فنوجریک، علف قارچی، شامبلا - گیاهی بسیار جالب است که از نظر طعم شبیه قارچ است، در حقیقت میتوان آن را دارای طعمی بین بادامی-قارچی دانست. دانههای فنوجریک جزو ترکیبات خوشمزهترین ادویهها مثل کاری، خمری-سونیلی، و آدژیکا هستند. برگهای آن را میتوان به سالاد، سوپ و غذاهایی با گوشت اضافه کرد. با سرخ کردن دانهها، عطر آن قویتر و طعم آن بیشتر “قارچی” میشود. در جوانههای فنوجریک مقدار زیادی ویتامین و مواد معدنی مانند ویتامینهای A، C، B1، B2، B3، B4، B9، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، آهن، فسفر، سدیم و روی وجود دارد.
قبل از خرید یک بسته دانه، هرگز این گیاه را امتحان نکرده بودم؛ اما تصمیم گرفتم چند بوته از آن را پرورش دهم.
چگونه شنبلیله را در گلدان پرورش دهیم
پرورش دادن شنبلیله در گلدان سخت نیست - تنها به یک گلدان ۱.۵ لیتری، یک پنجره آفتابگیر و آبیاری مداوم نیاز دارید. دانههای شنبلیله بهراحتی جوانه میزنند، اما برای اطمینان خاطر، تصمیم گرفتم ابتدا آنها را خیس کنم.
یک پنبه مرطوب را با آب گرم خیس کردم، دانهها را روی آن پاشیدم و سپس با یک پنبه مرطوب دیگر پوشاندم. آن را در مکانی تاریک قرار دادم و روز بعد روی هر دانه جوانه پدیدار شده بود. دانهها را در عمق ۱ سانتیمتری خاک کاشتم، اما بهتر است در گلدان فضایی برای اضافه کردن خاک باقی بگذارید تا وقتی جوانهها رشد کردند بتوانید خاک بیشتری اضافه کنید.
آبیاری باید فراوان باشد و خاک باید سست و حاصلخیز باشد. روزانه بوتهها را مهپاشی میکنم. مشابه دیگر گیاهان کمدردسر خود، هر دو هفته یکبار با کود همهمنظوره تغذیهشان میکنم و هنگام کاشت، خاک را با خاکستر مخلوط میکنم.
دو ماه پس از پدیدار شدن جوانهها، باید گلدهی و رشد میوه آغاز شود. به محض اینکه این اتفاق رخ دهد، گزارش خواهم داد.
و اینک شنبلیله گل داده و غلافهایی پر از دانه تولید کرده است. پس آماده برداشت هستم!