अछूत रसायनिक संरचनाको कारण, लोबानले हजारौं वर्षदेखि लोकप्रियता प्राप्त गरेको छ। औषधिमा लोबानको प्रयोग हिप्पोक्रेटस र ग्यालेन, पुरातन अरबहरूले पनि गरेका थिए।
लोक औषधिमा लोबानको उपचार विषाक्तता, किमोटोज, महिनावारीको थकान, कवक बिरूद्ध, खुट्टामा पिसाबको समस्या, रुमेटिज्म, र ज्वरोको लागि प्रभावकारी हुन्छ।
लोबानको पातको बाफको पानीले अनुहारका छिद्रहरू खोल्दछ र यसलाई कीटाणु-हत्या गर्ने उद्देश्यमा प्रयोग गरिन्छ। लोबानले शक्ति पुनर्स्थापना गर्दछ र मनोबल बृद्धि गर्दछ।
लोबानको छाल र टहुरा पेशी र बाइलको थैले बास्ना र ढु stones का लागि प्रयोग गरिन्छ। ताजा बीउहरूबाट प्राप्त गरिएको लोबानको तेल रुमेटिज्म, गाउट, नुनको जमावट, एक्जिमा र खुजलीका लागि जोटमा लगाइन्छ।
लोबानको तेलले चिड़िया र खुजलीको कुकुर विरुद्धको मल्म पनि बनाइन्छ।
लोबानलाई छातीको दुखाइका लागि प्रयोग गरिन्छ, यो आन्द्रा र तपेदिकको जीवाणु र अन्य ब्याक्टेरिया र भाइरसलाई मर्छ।
विधिहरू:
जोडका लागि लोबानको तेल। 30 ग्राम कुचिएको लोबानको पातलाई 200 मिलिलिटर कुनै पनि वनस्पति तेलमा 3 देखि 10 दिनसम्म भिजाउँदछन्। यो तेल जोटमा लगाइन्छ।
प्रकोष्ठमा लोबानको गमला बिस्तारै टाउको दुखाइको आक्रमणलाई रोक्नको लागि हुन्छ। यसमा मिर्रा र युकलिप्टसका पातहरू थप्न सकिन्छ।
ओटिटिसको लागि लोबान यसमा लिन्छ: 5 ग्राम पातलाई 200 मीलमा शान्त आगोमा 2 घण्टा उकालीन्छ। केही थोपाहरू ओठमा खाँदा र आन्तरिक रूपमा 2-3 चम्चा डोक्न लिन्छ। यो प्रक्रिया 2-3 पटक दोहोर्याउनुहोस्।
कोलिसिस्टाइटिसमा: 10-15 थोपाहरू लोबानको तेललाई दूध, चिया वा केफीरमा दिनमा 2-3 पटक लिनुहोस्।
चिकित्सा औषधिको एलर्जीलाई लोबानको तेलले उपचार गर्न सकिन्छ - खाना खाँदा आधा घण्टाअघि चिनीको एक टुक्रामा 5 थोपाहरू।
वर्जनाहरू: गर्भावस्था, स्तनपान। बढी खाँदा विषाक्तता पैदा गर्न सक्छ।
गमलामा लोबान उब्जाउने सम्भव छ।
