म सचेत रूपमा स्वीकार गर्न चाहन्छु - म कहिल्यै माटोमा खोतल्न रुचाइन्थेँ। बालयादका सम्झनाहरू बगैचामा काम गर्दा मलाई डर लगाउँछन् - गर्मी, कीटहरू र पीठमा दुखाइ। ठीक त्यही समयमा मैले निर्णय गरें - बस! टमाटर र आलु होइन! मैले फूलहरू पनि नगुमाउने सोचें! तर समयसँगै मलाई झ्यालको थापामा केही काँटेदार प्रजातिहरू राख्न मन लाग्यो… काँटेदार प्रजातिहरू किन्दा, मन्थनका लागि सरल र सजिलै हेरचाह गर्न सकिने विभिन्न प्रकारका सुक्कुलेन्टहरूमा ध्यान दिएँ र केही प्रजातिहरूको संयोजन बनाएँ। केही समयपछि मलाई प्याचुर सजिलै हेरचाह गर्न मन लाग्यो, र त्यसपछि फिकस, र यसरी नै गर्दै गएँ।
मेरो यो पागलपनलाई केवल बारम्बारको सर्ने थकानले सीमित गर्यो, किनकि खेजा र गहिरा बोटका साथ सर्ने झन्झट हुन्छ…
यहीरी, वर्षहरू बित्दै गए, म मेरो इच्छा नियन्त्रणमा राख्दै जाँदैछु, जहाँ मलाई लियानाहरू झिल्कमा झल्याक्यों भन्ने सपना थियो। तर अब त्यो क्षण आइसकेको छ, जब पछाडि फर्केर हेर्दा बुझ्न सक्छौं - जीर्नु अहिले नै आवश्यक छ, भविष्यमा होइन। मैले घरमा सुगन्धित जडीबुटीहरूको आफ्नो व्यक्तिगत सानो बगैचा खोल्ने निर्णय गरें, झ्यालको थापामा सानो बगैचा!
