Jadalne chwasty. Czerwona koniczyna

Kiedy słyszę słowo “koniczyna”, w mojej wyobraźni pojawia się kwintesencja wszystkiego, co irlandzkie – szmaragdowy trójlistek, szalone Święto Patryka, leprechauny i garnki pełne złota))). Jednak ostatnimi czasy coraz częściej czerwona koniczyna kojarzy mi się z wiosenną sałatką i galaretką z koniczyny. Dlaczego? Już opowiadam. Tak się złożyło, że całkowicie zmieniłam sposób odżywiania mojej małej rodziny. Dzięki ciągłym poszukiwaniom materiałów do artykułów, odkrywam niezwykłe gusta kulinarne innych narodów, i zawsze mam ochotę to wszystko wypróbować! Nie chodzi mi o larwy czy skorpiony, nie. Takiego rodzaju egzotyka jest mi obca… Chciałam inaczej spojrzeć na dobrze znane rośliny, na przykład chwasty. Zaczęłam od wszechobecnego mlecza , portulaki i lebiodki , ale niestety nie zdążyłam spróbować czerwonej koniczyny w tym sezonie.

W USA koniczynę przeznacza się na paszę dla zwierząt, a w delcie rzeki Jangcy ten delikatny kwiat jest smażony z zieleniną i podawany do każdego dania z grilla. Mówi się, że czerwona koniczyna smakuje jak letni dzień…

Takie chwasty jak koniczyna tradycyjnie mają niezwykłą wartość odżywczą.

Zawiera 4 izoflawony (roślinny odpowiednik estrogenu) – formononetynę, biochaninę A, daidzeinę, genisteinę. Koniczyna jest szczególnie korzystna dla kobiet w okresie menopauzy, przy PMS, problemach z płodnością. Pomaga regulować pracę jajników.
Bardzo głębokie korzenie koniczyny pozwalają jej gromadzić minerały, zwłaszcza wapń i magnez w łatwo przyswajalnej formie. Walczy z osteoporozą. Wspomaga regenerację komórek błony śluzowej (czyli nie daje komórkom rakowym szansy na rozwój, na przykład w szyjce macicy).
Czerwona koniczyna jest roślinnym antybiotykiem o szerokim spektrum działania.
Działa lekko przeczyszczająco, wspomaga odpływ żółci.

Skłaniam się ku temu, że warto spożywać całą sezonową zieleninę z umiarem i bez nadmiernego przesadyzmu, ponieważ każda roślina, z lekarstwa, może przekształcić się w truciznę, jeśli nie kontrolujemy jej spożycia. Z tego powodu nie chciałabym podawać w tym artykule przepisów na nalewki z koniczyny, których jest wiele w sieci. Fitoestrogeny mogą wywołać zaburzenia hormonalne, jeśli nie monitorujemy poziomu hormonów poprzez regularne badania. W okresie ciąży koniczyna jest przeciwwskazana.

Jak zebrać koniczynę

Czerwona koniczyna jest jadalna od kwiatów aż po łodygę – absolutnie cała. Jednak jeśli obrywamy tylko kwiaty, roślina dalej kwitnie, dzięki czemu możemy zbierać kwiaty nawet 3 razy w sezonie. Kwiaty czerwonej koniczyny można wysuszyć na herbatę w suszarce do żywności (bardzo przydatny sprzęt) lub na pośrednim słońcu przez 2-3 dni.

Jak przygotować czerwoną koniczynę

Najprostszym sposobem na zasmakowanie “letniego dnia” jest herbata z koniczyny – 2-3 kwiaty zalej szklanką wrzątku, odstaw na 5-7 minut. Dodaj imbir lub miętę, suszone maliny, liście czereśni lub porzeczki… I łyżeczkę miodu.

Lemoniada “Czerwona koniczyna” 3 szklanki kwiatów koniczyny, 4 szklanki wody, 1 szklanka soku z cytryny, 4 łyżki miodu. Kwiaty gotuj przez 5-7 minut. Ostudź, nie przecedzając. Wyjmij kwiaty z ciepłego wywaru, do płynu dodaj sok z cytryny i miód. Schłódź i podawaj z lodem.

Galaretka z koniczyny Najpierw przygotowujemy wywar:

Zalej 4 szklanki kwiatów koniczyny wrzącą wodą (4 szklanki) i pozostaw pod przykryciem na noc. Przecedź i wyciśnij kwiaty. Nie używaj aluminiowego naczynia (w sumie, w ogóle zrezygnuj z aluminium…).

Przygotowanie galaretki:

4 szklanki wywaru (jeśli część płynu odparowała, uzupełnij wodą), 8 łyżek soku z cytryny, 2 saszetki pektyny (u nas dostępna np. “Konfiturka”), 8 szklanek cukru (tak podano w oryginalnym przepisie, mnie wystarczyłaby połowa tej ilości).

Napar wymieszać z sokiem z cytryny i pektyną, doprowadzić do wrzenia przy częstym mieszaniu. Dodać cały cukier i ponownie doprowadzić do wrzenia, gotować około minuty. Przelać do przygotowanych słoików. Przechowywać w lodówce. Autorka przepisu smaruje galaretką tosty z masłem (gdzieś za oceanem, na farmie w stanie Nebraska). Nie należy lekceważyć liści i pędów koniczyny – można je stosować w kuchni dokładnie tak samo, jak boćwinę czy szpinak. Na świeżo do sałatek, pokrojone do zupy przed podaniem. Podczas przygotowywania artykułu czytałam blog dziewczyny z Szanghaju, która ma tam małą restaurację – narzekała, że kucharze większości restauracji gotują tylko szpinak, nie chce im się szukać na targach czegoś ciekawszego, np. koniczyny. Tam też przeczytałam, że koniczyna dobrze komponuje się z czosnkiem. Przepisy z lebiodą z tego artykułu można dostosować do koniczyny.