Dürüstçe itiraf etmeliyim ki, asla toprakla uğraşmayı sevmedim. Çocukluk anılarım bahçe par sellerinde çalışmaktan dehşet içinde olmama neden oluyor - sıcaklık, böcekler ve sırt ağrısı. O zaman karar verdim - bu kadar! Domates ve patates yok! Hatta çiçek bile yetiştirmeyeceğim! Ancak zamanla pencere kenarında birkaç kaktüs bulundurmak istedim… Kaktüsleri alırken, bakımı kolay çeşitli sukulentlere dikkatimi çekti ve birkaç çeşitten bir kompozisyon oluşturma kararı aldım. Bir süre sonra sarmaşık istediğimi, ardından da fiküs istediğimi fark ettim ve işte böyle devam etti.
Bu takıntımı sadece sık taşıma işlemleri sınırlandırıyordu, çünkü saksılardaki palmiyelerle taşınmak oldukça zor…
Yıllar geçtikçe, bu tutkumla savaştım, tavanımdan sarkan sarmaşıkların olacağı kendi küçük yuvalarımı hayal ettim. Ama bir gün geriye dönüp baktığımda, yaşamamız gerekenin şimdi olduğunu, yarın değil, anladım. Kendi evimde küçük bir aromatik ot bahçesi kurmaya karar verdim, pencere kenarında minik bir bahçe!
