Ideaal gezien is het verstandig om, voordat je naar de winkel rent voor zaden, eerst wat gespecialiseerde literatuur te lezen over het thuis kweken van gewassen. Helaas heb ik slechts oppervlakkig een paar artikelen op dit gebied bestudeerd toen ik enthousiast werd over het idee van een vensterbanktuin. Daardoor heb ik een aantal fouten gemaakt die waarschijnlijk invloed zullen hebben op de oogst. Maar van fouten leer je, en ik hoop dat mijn misstappen andere beginnende vensterbanktuinders zullen helpen.
In plaats van met boeken te beginnen, begon ik met zaden. Dit is wat ik koos: dille Salute, dille Ambrosia, dragon (ook wel tarhonnen genoemd), Schnitt-bieslook (ook wel bieslook of Schnitt genoemd) en citroenmelisse.
Daarnaast vond ik nog oude zaadjes van dille en peterselie in vochtige luciferdoosjes die ik van mijn opa had gekregen.
Het volgen van de zaadrecommendaties op het zakje leek mij te eenvoudig, en ik hou niet van de gemakkelijke weg :) Mijn opa (een tuinier en druiventeler met vijftig jaar ervaring) week altijd zijn zaden voordat hij ze plantte. Dus ik besloot zijn methode te volgen:
Als mini-broeikas gebruikte ik een ijsvorm, watten en een gaasje. Net toen was er 50 miljoen ton sneeuw gevallen in drie dagen, en ik vulde een emmer met smeltwater voor de zaden. De watten waren bijna drijvend in warm water. Ik legde een stuk gaas op de watten, en op het gaas een paar zaden. Daarna besproeide ik de zaden met water uit een sproeifles en sloot de ijsvorm af met plasticfolie.
De broeikas zette ik op een warme radiator, met een opgevouwen dikke handdoek ertussen als bescherming (op eigen risico). Ik had nog een andere ijsvorm en een paar ontkiemde knoflookteentjes… Dit is wat daaruit kwam:
Bij de knoflookteentjes knipte ik voorzichtig het droge topje aan de uiteinden af, zodat de spruit makkelijker kon doorkomen. Alles liet ik een nacht met rust.
