Χάρη στους επιλεγείς και στους γενετιστές μπορούμε να καλλιεργούμε στα μεσαία γεωγραφικά πλάτη τα πιο εξωτικά φυτά. Εδώ θα προσθέσουμε και την κλιματική αλλαγή που βάζει το χεράκι της, γι’ αυτό τώρα ακόμα και το αμύγdalo μπορεί να καλλιεργηθεί στον κήπο μας στα μέσα γεωγραφικά πλάτη. Αλλά πρώτα ας προσπαθήσουμε να αναπτυχθεί ένα αμυγδαλένιο δέντρο από κουκούτσι στο σπίτι.
Ο αμυγδαλώνας στη Γερμανία
Ποιο αμύγdalο μπορεί να φυτευτεί;
Ο καθαρισμένος από το κέλυφος ωμός αμύγdalos φυτρώνει καλά, εφόσον η πρώτη ύλη είναι κάπως φρέσκια. Δεν είναι απαραίτητο να αναζητήσουμε ολόκληρο καρπό με το κέλυφος, μπορείτε να αποκτήσετε φυτρώνει από χύμα ή συσκευασμένο ωμό καρπό.
Αυτά είναι τα φρέσκα καρποφόρα αμύγdalα
Αν έχετε πρόσφατα κομμένα αμύγdalα και θέλετε να ξεκινήσετε τη διαδικασία διάδοσης το συντομότερο δυνατό, αναπαραγάγετε για τα αμύγdalα “χειμώνα” στο ψυγείο για τουλάχιστον 1,5 μήνες (δηλαδή, εκτελέστε στρατιφοποίηση ).
Είναι σημαντική η ποικιλία;
Για την επανατοποθέτηση του φυτού στον κήπο, καλό θα ήταν να ψάξουμε ειδικές επιλεγμένες ποικιλίες για τα γεωγραφικά μας πλάτη (για τη δική μου, τα μέσα γεωγραφικά πλάτη της Ουκρανίας), με υψηλή αντοχή στον χειμώνα και αργά ανθίσματα.
Δημοφιλή ιταλικά, ελληνικά, κεντροασιατικά αμυγdalιά ανθίζουν ήδη στα τέλη Φεβρουαρίου, κάτι που είναι καταστροφικό για τους καρπούς κατά τη διάρκεια των ψυχρών στιγμών της άνοιξης.
Καλή επιλογή: Λενινάμπαντ, Γλυκός, Νικίτσκι 62 (αυτογονιμοποιούμενος) και 2240, Παράκτιος, Μίλας, Βόσπορος, Αλέξανδρος. Αυτές οι ποικιλίες ανθίζουν αργότερα, ωριμάζουν πιο γρήγορα και παρέχουν καλή συγκομιδή. Όχι όλες αυτογονιμοποιούνται, οπότε καλό είναι να καλλιεργήσετε τουλάχιστον δύο δέντρα για την γονιμοποίηση.
Είναι σημαντικό να μην κάνετε λάθος με την ποικιλία, καθώς υπάρχουν διακοσμητικά αμύγdalα που δεν παράγουν καρπούς και πικρές ποικιλίες μη βρώσιμες.
Εν τω μεταξύ, αμυγdalιά ανθίζουν και παρέχουν γλυκιά συγκομιδή στη Γερμανία και τη Δανία. Έμαθα για την ποικιλία: αυτογονιμοποιούμενη Dürkheimer Krachmandel (Prunus amygdalus), αντέχει σε ψύχρες κάτω των 20 βαθμών. Η εμπειρία καλλιέργειας περιγράφεται στο μπλογκ Florapassions.com .
Στη Γερμανία έχουν αναπτυχθεί και άλλες βόρειες ποικιλίες: Palatina, Grose Prinzessmandel, Ferragnes.
Θα ριζώσει το κλωνάρι από το αμυγδαλένιο δέντρο;
Δυστυχώς, το κλωνάρι του αμυγδάλου δεν δίνει ρίζες. Αλλά η κοπή εφαρμόζεται καλά σε δαμάσκηνα, ροδάκινα και βερίκοκα - συγγενικά του δέντρα. Το αμύγdal δεν είναι πραγματικά ξηρός καρπός, είναι καρπός με κουκούτσι, του οποίου η σάρκα δεν είναι βρώσιμη για μας.
Διαδικασία βλάστησης του αμυγδάλου
- Τοποθετήστε μερικούς από τους πιο υγιείς και γερούς καρπούς σε μια μεγάλη δοχείο με νερό σε θερμοκρασία δωματίου. Μετά από 12 ώρες, πλύνετε προσεκτικά και αλλάξτε το νερό. Οι καρποί θα πρέπει ήδη να έχουν πρηστεί. Αφήστε τους σπόρους για ακόμα 8-10 ώρες στο νερό.
- Αν έχετε αμύγdalα σε κέλυφος, τότε μετά το πρώτο στάδιο μουλιάσματος είναι προτιμότερο να σπάσετε το κέλυφος από την αιχμηρή πλευρά, αλλά να μην το αφαιρέσετε.
- Μετά από 24 ώρες οι κατάλληλοι για ανάπτυξη καρποί θα πρέπει να αρχίσουν να βλάπτουν. Σε αυτό το στάδιο, οι σπόροι είναι έτοιμοι για φύτευση.
Φύτευση και φροντίδα του αμυγδάλου σε γλάστρα στο σπίτι
Μια μεγάλη γλάστρα δεν είναι απαραίτητη στην αρχή. Αλλά καθώς μεγαλώνει, το δέντρο θα χρειαστεί έναν δοχείο έως 75 λίτρων - περίπου σε τέτοιου είδους δοχεία μεγαλώνουν και καρποφορούν τα αμύγdalα σε εμπορικά κέντρα και θερμοκήπια σε όλο τον κόσμο.
Ξεκινήστε με μια μικρή γλάστρα και χώμα για σπόρους. Όχι όλοι οι σπόροι που βλάπτουν θα δώσουν φυτά, γι’ αυτό προνοήστε και προμηθευτείτε μερικές γλάστρες με καρπούς. Υπάρχει εμπειρία βλάστησης αμυγδάλου με στρατιφοποίηση, αλλά πρέπει να είστε έτοιμοι για μούχλα, η οποία πλήττει πολύ πιο συχνά τα ψ Πολύ συχνά, κατά τη διάρκεια των πρώιμων περιόδων ανάπτυξης των σπορόφυτων, εμφανίζεται μούχλα στην επιφάνεια του εδάφους. Αυτό δεν είναι λόγος για να απαλλαγείτε από την γλάστρα, απλώς αφαιρέστε το ανώτερο στρώμα του προσβεβλημένου εδάφους και προσθέστε φρεσκάδα.
Μόλις εμφανιστεί το φυτωριό, θα αρχίσει να εξαπλώνεται γρήγορα. Ο βασικός κανόνας φροντίδας στην αρχή είναι να τοποθετήσετε το φυτό σε ηλιόλουστη και ζεστή θέση, αποφεύγοντας τη συσσώρευση υγρασίας στις ρίζες. Ο ποτισμός θα πρέπει να είναι άφθονος, αλλά δεν πρέπει να επιτραπεί να παραμείνει στάσιμο νερό στη σακούλα.
Μεταφύτευση και τοποθέτηση του αναπτυγμένου φυτού
Το έδαφος για το αμυγδαλεώνα πρέπει να είναι χαλαρό και θρεπτικό. Αν σκοπεύετε να μεταφυτεύσετε το δέντρο στον κήπο, είναι χρήσιμο να χρησιμοποιήσετε κηπευτικό έδαφος για τον προσωρινό δοχείο.
Τα βαριά, όξινα αργιλώδη εδάφη με κακή αερισμό δεν είναι κατάλληλα για αμύγδαλο. Καλά είναι τα ελαφρά αμμουδερά και πετρώδη εδάφη. Στο αργιλώδες έδαφος μπορεί να προστεθεί άμμος και οργανικά λιπάσματα. Είναι πολύ σημαντικό για την υγεία του φυτού - η καλή αποστράγγιση.
Ο δοχείο με το δέντρο πρέπει να τοποθετηθεί στο φωτεινότερο σημείο του χώρου. Σε μεγάλο όγκο εδάφους, το φυτό αντέχει καλά τον ακανόνιστο ποτισμό. Υπάρχουν συστάσεις για άφθονο πότισμα μία φορά την εβδομάδα, μέχρι να αρχίσει το νερό να ρέει από τις οπές αποστράγγισης. Το έδαφος θα πρέπει να στεγνώνει μερικά εκατοστά πριν από την επόμενη ποτίσματος.
Χειμώνας
Το αμυγδαλεώνα κοιμάται το φθινόπωρο. Αν η γλάστρα με το φυτό βρίσκεται έξω, όταν η θερμοκρασία πέσει στους 7-8 βαθμούς, θα πρέπει να μεταφερθεί σε εσωτερικό χώρο. Ο ποτισμός θα πρέπει να μειωθεί σε υγρασία των ανώτερων στρωμάτων του εδάφους, μπορεί να γίνει ελαφριά ομίχλη και υγρασία στον κορμό. Οι πρώτες προσεκτικές ποτίσεις μπορούν να ξεκινήσουν στις αρχές Φεβρουαρίου.
Πότε θα έρθει η συγκομιδή;
Δε θα περάσουν λιγότερο από 4 χρόνια από τη στιγμή της φύτευσης προτού εμφανιστούν οι πρώτοι καρποί. Για να ανθίσει το φυτό και να καρπίσει, χρειάζεται είτε ένα ζευγάρι φυτών είτε ειδικές αυτογονιμοποιούμενες ποικιλίες.
Θα γράψω για τη μεταφορά του αμυγδαλεώνα στον κήπο στην κατηγορία της κηπουρικής, όπου θα ασχοληθώ με την ανάπτυξη, τη φροντίδα και τη συρρίκνωση του φυτού.
