Ik wil eerlijk toegeven - ik heb nooit van tuinieren gehouden. Kindherinneringen aan werken in de tuin geven me de rillingen - hitte, insecten en rugpijn. Op dat moment besloot ik - genoeg! Geen tomaten en aardappelen! Zelfs geen bloemen! Maar na een tijdje begon ik te verlangen naar een paar cactussen op de vensterbank… Toen ik cactussen kocht, viel het me op hoeveel verschillende soorten vetplanten er zijn, die niet moeilijk te verzorgen zijn, en ik stelde een compositie samen met verschillende soorten. En na een tijd wilde ik ook een klimop, en daarna een ficus, en het ging maar zo door.
Mijn obsessie werd alleen beperkt door de frequente verhuizingen, want met palmen in emmers wordt verhuizen bemoeilijkt…
Zo leerde ik jaar na jaar mijn passie te temmen, dromend van mijn eigen nestje, waarin lianen van de kroonluchter zouden hangen. Maar toen kwam het moment dat ik achterom keek en besefte - je moet nu leven, niet morgen. Ik besloot een persoonlijke kleine kruidentuin thuis te maken, een piepkleine groentetuin op de vensterbank!
